Mavi Alay...

Bir hüznün hikayesi... acının... dramın... trajedinin...

Bir ayıbın öyküyü hatta...

***
Serenad'da, roman kurgusu içinde üretilmiş sandım Mavi Alay'ı.

Gerçekliği olmayan bir kurgu!..

Zülfü LİVANELİ'nin son romanının, içinde Türkiye'nin de bulunduğu bir "devletler ayıbı"nı ortaya çıkaracağını tahmin etmemiştim.

Ortaya çıkarılması istenmeyen bir ayıp...

Hatırlanmaktan utanılan belki...

***
Gerçek oluşu beni hem hayrete düşürdü, hem utanca.

Türkiye'nin, kendi dahlinin de olduğu trajediye uzak durması, bir kalpsizliği de işaret ediyor.

Bir kez daha anlıyorum devlet aygıtının vicdanının olmadığını ve olamayacağını.

***
II. Dünya Savaşı'nda Almanlarla birlikte Sovyetler'e karşı savaşmış Kırımlı Türklerin alayıdır "Mavi Alay."

Önce Rusların safındadır Kırımlı Türkler... Almanlara karşı...

Ancak Türkiye'nin telkiniyle Almanların safına geçerler... Hitler'in askerlerinin yanında Ruslara karşı kurşun sıkmaya başlarlar.

Türkiye, Almanya'nın savaşı kazanacağı inancından hareketle, bağımsızlıklarına kavuşacaklarına ikna eder Kırım Türklerini...

Ve Kırımlı Türkler saf değiştirirler. Ülkeyi işgale gelen Almanlara destek verirler.

***
Fakat işler tersine döner ve Almanlar çekilmeye başlarlar.

İki seçenek vardır Kırımlı Türkler için:

Ya topraklarında kalmak ve Ruslar tarafından kurşuna dizilmek.

Ya da Almanlarla birlikte çekilmek...

Almanlarla birlikte 7000 Kırım Türkü çoluk-çocuk, kadın-erkek çekilirler.

Avrupa'ya...

Avusturya'nın Drau nehri kenarına yerleştirilirler.

Ancak Avusturya'yı işgale gelen İngilizler'e esir düşerler.

Ruslar, Kırımlı Türklerin ülkelerine ihanet ettikleri gerekçesiyle "savaş suçlusu" olduklarını ve "kurşuna dizileceklerini", bu nedenle de esirlerin kendilerine teslim edilmesini İngiliz müttefiklerinden isterler ve anlaşırlar.

***
Ruslara teslim edilecekleri haberi üzerine kadınlar çocuklarının ellerinden tutup, Drau Nehrinin azgın sularına bırakırlar kendilerini.

Onların ardından aileler gruplar halinde ve dualar eşliğinde nehrin girdaplı sularına atlarlar.

Bir hafta içinde 7000 Kırım Türkü'nün 3000'i bu şekilde intihar eder.

***
Sağ kalanlar trenlere bindirilerek yola çıkarılırlar. Havalandırma pencereleri tahtalarla kapatılmış olarak.

Esir Kırım Türkleri'nin Türkiye üzerinden Rusya'ya götürülecekleri haberi sevince boğar herkesi. Türk topraklarına girince Türk yetkililer tarafından kurtarılacaklarına inanırlar.

Tren Doğu Anadolu'da ilerledikçe esirlerin ümitleri önce şüpheye dönüşür, sonra panik başlar.

Vagonlara muhafız olarak konulan Türk askerlerden kendilerini vurmalarını isteyenlerin sayısı giderek artar.

Subaylar Ankara'dan gelen kesin emirle vicdanları arasında zorlanıyorlar, çaresizlik içinde kıvranıyorlar.

Kars'a ulaşıldığında esirler, "Bizi Ruslar öldüreceğine siz vurun" diye son kez yalvar yakar olurlar Türk subaylara.

Askerlerin sinirleri isyan edecek kadar gerilir.

Kırılan vagon kapaklarından bazı esirler Serder Abad Kızıl Çakçak baraj gölüne atarlar kendilerini.

Bir kez daha intihar izni çıkar yani!..

Kalan 2000 kişi baraj gölünün öte yakasındaki eli silahlı hazır bekleyen Rus muhafızlara teslim edilirler.

Ve Ruslar, kurşuna dizmeye başlarlar gelenleri.

Kafileler halinde...

Türk delegelerin gözleri önünde...

Son esir öldürülene kadar aralıksız sürdürürler bu işi...

Ve ankara sessizdir...

Çaresiz...

(Bu yazı 17.03.2012 tarihinde Yeşilırmak Gazetesi'nde yayınlandı: http://www.yesilirmakgazetesi.com/yazi-detay/309/mavi-alay.html)

17.03.2012