YOK EDEREK VAROLMAK!

Mikrofondaki konuşmacı konuşmuyor…

Nara atıyor…

Nara da değil…

Böğürtü…

Ses telleri isyanda adeta…

Ses telleri, içeriden gelen hırsı, kini, düşmanlığı, nefreti “ses”e çeviremiyor!

Sese…

Yani söze…

Yani duyguya...

“İnsani” olana.

***

Siyaset yapmıyoruz!

Savaşıyoruz…

Yok etmek için karşıtımızı…

İmha etmek için.

Söz konusu olan “demokrasi içinde var olmak” değil.

Ve amaç demokrasi içinde karşıtımızla birlikte var olmak değil.

Karşıtımızı “yok etmeye” dayanan bir faşizm söz konusu.

“Birlikte” var olmak için değil.

“Tek” olmak için.

Tek başına.

Yani kimliksiz…

Sıfatsız…

Tekseniz, “yoksunuz” çünkü…

Zira “ben” diyebilmek için bir “sen”e ihtiyacımız var.

Yani size benzemeyen, sizin gibi olmayan birine…

Ötekine…

Biz kimliğimizi “karşıtımız” üzerinden var ederiz.

Bize kimlik kazandıran ötekidir.    

Karşıtımız…

Zıttımız…

***

Oysa bakın siyasetimizin diline:

“Bunlara öyle çakalım ki bir daha bellerini doğrultamasınlar!”

“Bunlar çapulcu, sürtük, terörist!…” 

“Geri zekalı..!”

”Haysiyet fukarası, …!”

“Be namu.…z!”,  “Be şer…siz!..”

***

Eğer böyle bir felâket ve rezalet içerisindeysek,  bu memleket için uğraşmaya değmez…