Bir Uygur Atasözü derki:

"Köyün itleri birbirine küs olsalar da kurdu görünce birleşirler…"

*** 

Ve Cemil MERİÇ şöyle tarif eder bizi:

"Kızıl şal görmüş İspanyol boğası gibi, her düşünceye ve her düşünene saldırmak. 

Bu canım memleket, bu yüzden bir cüzzamlılar ülkesidir.”

***

12 şehit…

Ve sıvası dökülmüş, harap evlere düşen ateş…

Badanasız duvarlarına asılan devasa büyük Türk bayraklarının örtemediği yoksulluğa…

Ve yüreklere düşen…

*** 

Bir Anadolu irfanıdır küs olduğunuz ve hatta kin beslediğiniz komşunuzun bir yakını öldüğünde başsağlığına gitmek…

Kovulmazsınız…  Hakarete uğramazsınız…

*** 

Ve yine bir Anadolu irfanı göstergesidir:

Köyde bir cenaze varsa düğünde davul-zurnayı susturmak…

Velev ki cenazesi olanla kanlı-bıçaklı düşman olun…

O düğün iptal edilir… Davul-zurna susar.

Acı çekenin yasına hürmet etmek bir Anadolu töresidir… 

*** 

Ve Türk siyasetinin Anadolu irfanından yoksunluğu, yoksulluğu utanç verici…

Şehit cenazesine gidenin yuhalandığı, hakarete uğradığı bir “düşüklük” hali…

İnsanlıktan uzak… Dinden uzak… Ve ahlâktan…

*** 

Şehitler, ülkenin şehitleridir…

Tüm ülkenin… Ve tüm milletin… 

Siyasetin değil… Ve bir partinin…

*** 

Şehit cenazeleri üzerinden politik çıkar üretmek bir düşüklüktür.

Ölen şehitler üzerinden bir siyasi fayda üretmek bir ahlâki düşüklüktür.

Türk siyaseti hiç bu kadar onursuz olmamıştı. 

*** 

Yazar Ahmet TAŞGETİREN’le bitirelim yazıyı:

“Yasımız var beyler…
Bay siyasetçiler yasımız var.
Tamam ülke olarak yas ilan etmediniz ama, hiç olmazsa şehitler için taziye evine dönüşen tüm memleketin yürek yangınına saygı gösterin.”