• Anasayfa
  • Favorilere Ekle
  • Site Haritası
Üyelik Girişi
ANI ÖYKÜLERİM
ZEKAİ GÖRGÜLÜ
z.gorgulu@hotmail.com
ÖLÜM
09/05/2016

Ölüm…

Her an beklenendi…

Normal olan…

Her an içimizde olan… hissedilen…

Kaçınılmaz olan… kaçılmayan… kaçılamayan…

***

Köyümüzün üç çıkışı vardı. Tarlalara ve çevre köylere giden üç çıkış…

Her üç çıkışta mezarlık…

Her gün en az iki-üç kez geçerdik mezarlıklardan. Tarlalara işe giderken. İşten gelirken.

Mezarlıklar, mezarlıkta yatanlar, ölümle temasımızı sağlayanlardı.

Ölümle iç içeliğimizi…

Mezarlıklar bu dünyaya,  “geçmiş”e dair bir  hafıza oluştururken, yine bu dünyaya ait bir “geleceksizlik” bir “sonluluk”, ölümü mümkün kılan bir tasavvur oluştururdular.  

Ve oralardan her geçişimizde gelip-geçiciliğimizi, faniliğimizi fısıldardılar adeta.

***

Artık mezarlar ve mezarlıklar uzaklar kentlere… kentlilere…

Televizyon kanalları her gün, ölümü mümkün kılacak hastalıklardan kurtulmanın reçetelerini sunmadalar…

Otlar… meyveler… sebzeler… konsantreler…

***

Devasa hastaneler…

tıp merkezleri… 

İçinde modern tıp cihazları.

MR… tomoğrafi… ultrason… röntgen…

Prof’lar… doçentler… uzmanlar… intörler… pratisyenler… hemşireler…

Ameliyathaneler… yoğunbakım üniteleri… morg…

Servislerde odalar.

Odalarda hastalar…

Tek başlarına … yalnız…

***

Çocukluğumda annem ya da babam bazı gecelerde komşunun ağır hastasını beklerdiler başucunda Kur’an okuyarak.

Sabaha kadar… Bazen günlerce… gecelerce…

“Can çekişiyor.”  derlerdi…

Ölümü hep birlikte beklerlerdi…

Hep birlikte uğurlarlardı ebediyete öleni.

Herkes ölenin ölümüne şahit olurdu.

Korkunç değildi ölüm…

Ortada olandı…

Şahit olunandı her daim…

Normal olandı…

Ölmekte olan yalnız değildi… yalnız da bırakılmazdı…

Islak pamukla su verilirdi ölmekte olanın dudaklarına…

Salâvat getirmesine yardım edilirdi…

Hep birlikte karşılanırdı ölüm…

topluca vedalaşılırdı ölenle ölüm esnasında…

***

Modern tıp öleni, ölmekte olanı uzaklaştırıyor sevdiklerinden…

Yoğun bakım odalarında ölümle başbaşa bırakılıyor ölüm yolculuğuna çıkanlar…

tecrit  ediliyor…

yalnız…

tek başına…

yakınlarından uzak…

sevenlerinden…

Makinelere bağlı…  kablolarla… hortumlarla…

Monitörlerde çizgiler… akıyor ekran boyunca… kırık kırık… bazen düz…

Dijital sesler… dijital görüntüler.

Ölüm dijitalleşiyor…

Komşu sıcaklığından uzak…

sevdiklerinden…

Tecrit edilmiş olarak…

Ölüm korkunç olan artık…


(NOT: 02 Şubat 2012 tarihinde Yeşilırmak Gazetesi'inde yayınlandı.)



890 kez okundu. Yazarlar

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın

Yazarın diğer yazıları

ESENÇAY'DA RAMAZAN - 20/05/2018
Esençay
ALEVİ SEMAHIYLA SAHURA KALKMAK - 20/05/2018
alevi semahıyla
BİR MİRAC’A DAHA İHTİYAÇ VAR - 14/04/2018
BİR MİRAC’A DAHA İHTİYAÇ VAR
MUHTAÇ ZAYIF KİŞİLİKSİZ DUYGUSUZ VE ŞIMARIK - 13/03/2018
muhtaç... zayıf... etkisiz...
ZAHİRİ DİNDARLIK - 01/03/2018
zahiri dindarlık
KİM KAHREDECEK AMERİKA'YI - 15/01/2018
Kim kahredecek Amerika'yı
YENİ YIL HUZUR GETİRİR Mİ - 01/01/2018
Yeni yıl
İNSANLIĞI ÇOCUKLAR KURTARACAK - 26/12/2017
Dünyayı çocuklar kurtaracak
GOOGLE FACEBOOK KULLANMAYIN - 19/12/2017
Kudüs
 Devamı
Hava Durumu
Saat